Over mij

Naam: Marléne van Gansewinkel
Geboortedatum : 11 maart 1995 te Tilburg
Woonplaats : Amsterdam
Onderdelen : 100m, 200m en verspringen
Atletiekvereniging: Phanos Amsterdam

Vanaf mijn geboorte mis ik mijn onderbeen en mijn onderarm. Verder heb ik een rudimentaire duim aan mijn linkerarm en is mijn rechterhand niet goed ontwikkeld. Na een aantal operaties in mijn eerste levensjaar is mijn rudimentaire teen geamputeerd en zijn de vingers aan mijn rechterhand van elkaar los gemaakt. Vanaf dat ik 1,5 jaar was heb ik een beenprothese, hiermee heb ik leren kruipen en vervolgens lopen. Enkelen jaren heb ik fysiotherapie gehad om goed te leren lopen. Rond een jaar of 8 heb ik een grote operatie gehad aan mijn linkerbeen om het kuit- en scheenbeen aan elkaar te zetten, waardoor ik nu goed en stevig kan lopen met mijn beenprothese. Ik ben opgegroeid op een open basisschool als enige kind met een handicap. Dit bracht enkele problemen met zich mee, maar daar heb ik nooit wat van gemerkt. Verder heb ik vele sporten geprobeerd maar voetbal is de enige waar ik altijd bij gebleven ben. Dit deed ik bij de club in het dorp, bij een valide damesteam.

Het moment dat ik atletiek leerde kennen was op 5 oktober 2012, de NOC-NSF paralympische talentendag. Dit weet ik nog als de dag van gisteren.
Het was in Amsterdam bij het Ronald MacDonaldhuis. Ik kwam te laat omdat ik de verkeerde bus had genomen en moest ook nog een stuk rennen om op tijd bij mijn eerste ronde te zijn. Deze ronde was : Atletiek! Na een presentatie gingen we aan de slag en daar ontdekte ik hoe handig ik eigenlijk was met een prothese. Naast dat ik heel veel plezier had zag ik dat de bondscoach (Guido Bonsen) erg enthousiast was. De rest van de dag is me niet zo goed meer bijgebleven, want ik wist het stiekem al wel.

Toen kwam de vervolgtraining, ik had er al een gehad van wielrennen, maar nu mocht ik rennen. Na heel veel leuke oefeningen werden we bij elkaar geroepen voor een afsluiting van de training. Daar kreeg ik te horen dat ik elke vrijdag bij het Nederlands paralympisch team mocht komen meetrainen. Na wat geregel met school, mocht ik elke vrijdag weg ondanks dat ik in mijn examenjaar zat.

Na maanden trainen op een dagelijkse prothese kreeg ik op 30 mei 2013 eindelijk mijn eigen blade. Dit was een geweldig gevoel wat ik nog nooit ervaren had. Na een weekje training mocht ik last minute een wedstrijd doen, de gouden spike in Lisse. Daar liep ik tot veler verbazing 15,42. Vervolgens had ik een week later in Berlijn een wedstrijd, waar ik vastberaden was om onder de 15 te lopen. Dit lukte mij met 14,98! Aan het eind van de wedstrijd werd ik apart genomen door Guido. Daar zei hij dat hij me graag mee wou nemen naar het WK, maar hij moest nog toestemming krijgen. Maandag kreeg ik het verlossende telefoontje dat ik mocht gaan! En ineens 6 weken later, 2 maanden na mijn eerste keer op blade en 8 maanden nadat ik atletiek leerde kennen , stond ik op het WK. Daar werd ik 7de met een dik pr van 14,32.

Nu ben ik al een tijdje fulltime aan het trainen met als doel de paralympische spelen.