WK doha
gisteren ben ik geland op schiphol nadat ik 2 weken in Qatar bij het wk atletiek ben geweest.
op dit wk deed ik mee aan 3 onderdelen, verspringen, 100m en 200m. het was hier gemiddeld 33 graden en de zon schijnt als een malle, ‘zoek de wolk’ is hier een spel zonder winnaars. je loopt de hele dag airco in en airco uit, je loop extra risico om ziek te worden.
verspringen: 22 oktober
mijn eerste onderdeel was verspringen gelijk op de eerste dag, ik was erg zenuwachtig want ik wist dat ik een medaille kon winnen. na de warming-up en de callroom mochten wij inspringen, dit ging goed en de aanloop klopte nadat ik 2 keer wat na achter ben verplaatst. het was tijd om te beginnen, eerst sprong. die was ver maar niet onder controle, ik crashte. ik loop de bak uit en wacht de afstand af. 5,27 !! yes dat was een goede. ik stond na de eerste ronde stond ik op zilver. in de 2de sprong overstrekte ik mijn knie. dat deed zeer maar de wedstrijd was nog niet afgelopen. het heeft mij de 3de en 4de poging gekost om weer hard te durven afzetten. maar in de 5de lukt het weer een beetje en ik sprong 5,14m. de laatste poging was erg ver en goed maar helaas net ongeldig. ik eindigde met een zilveren medaille, een dik pr en een plekje voor Rio.
alle sprongen waren :
1:5,27 2:4,85 Â 3de:4,79 Â 4:4,73 Â 5:5,14 Â 6:X
200m: 23 oktober
nadat ik laat terug was in het hotel door de medailleceremonie was het ’s avonds tijd voor de 200m serie. voor mijn gevoel was dit mijn kans op een goede finaleplek waardoor ik ook erg zenuwachtig was. nadat er niks fout ging in de warming up was ik er klaar voor en moest ik weer de callroom in. na weer 40 minuten was het zover, de starter zegt ‘on your marks’. dus ik ga zitten en ik voel mijn hartslag licht versnellen en mijn ademhaling ook was zwaarder gaan. ik denk niet meer op dat moment, het enige waar ik mee bezig ben is bewegen op de ‘pang!’. ik hoor ‘set!’ ik kom omhoog en voel dat ik goed druk heb. ‘PANG!’ en ik ben goed weg, mooi op snelheid en goed de bocht door. Â ik voel dat ik nog nooit zo hard liep door de bocht. ik kwam de bocht uit en het ging erg goed, als ik zo door kon lopen was dit een hele goede race. en toen voelde ik ineens een kracht vanuit mijn blade kopen die niet de juiste kant op gaat. ik schiet omhoog en naar achter. ik probeer op mijn benen te blijven en dat lukt, maar ik ben wel al mijn snelheid kwijt. ik probeer weer snelheid te maken aar dat lukt niet echt meer. ik finish als 4de en stiekem weet ik dat ik de finale nu niet haal. ik kijk en zie 29,19 staan, toen bedacht ik me dat ik het misschien nog wel eens zou kunnen halen. helaas de nummer 4 en 5 van de andere serie zijn sneller, weg finale! balen!
100m: 29 oktober
’s ochtends zijn de series, het is heel erg warm. in de warming up gaat weer alles goed en dat geeft vertrouwen. weer die callroom in en dan merk ik op dat een atleet er niet is. daardoor is de kans groter dat ik de finale haal. ik maak in mijn hoofd al een klein vreugdedansje. dan sta je daar aan de start, ik zet mijn blokken goed en heb er vertrouwen in. hetzelfe gebeurd er bij de start van de 200m, ik voel mijn hartslag en mijn ademhaling word zwaarder. PANG! yes weer goed weg, ik loop en ik merk dat ik de 2 mensen naast mij al snel kwijt ben. na 2 kleine misstappen kijk ik opzij (wat eigenlijk niet mag van mijn coach) en zie dat ik dit ga halen. vervolgens loop ik de laatste 40 meter redelijk relaxed uit. ik was door omdat ik als 2de in mijn serie finishte. ik wacht in de mixed zone even zodat ik Fleur haar serie en die van Ronald kon kijken.
’s middags weer naar de baan om de finale te lopen, het maakte nu eigenlijk niet meer uit want ik stond al in de finale, toch was ik wel zenuwachtig. warming-up gaat goed, en weer de callroom in zoals gewoonlijk. nadat de blokken goed stonden werden we voorgesteld. natuurlijk vermelden ze er bij mij even bij dat ik de zilveren medaille winnaar ben van het verspringen. het gewone riddeltje weer als gewoonlijk. ik weet niet zoveel meer van de wedstrijd zelf, alleen dat ik geen misstap maakte en dat het voelde zoals het moet voelen. ik kom over de finish en ben al tevreden. dan zie ik dat ik 4de ben geworden en dat ik 13,49 liep, een dik pr. ik heb er het maximale uit kunnen halen in deze race.
als ik terug kijk op dit WK ben ik heel erg tevreden en kijk alweer uit om weer te beginnen, want ik heb nog een hoop dingen waar ik aan wil werken.